Rozwój szkoły Do końca roku szkolnego szkoła pozostawała bez nauczyciela. Inspektor szkolny Górny, na miejsce opuszczonej posady wyznaczył nauczyciela z Tyłowa, Jana Langego. W Tyłowie w tym czasie przeprowadzono remont budynku szkolnego, zniszczonego przez wojsko. Lange po roku pracy w Błądzikowie wrócił do Tyłowa, a na jego miejsce wyznaczono Benedykta Domachowskiego, poprzednio pracującego w Sławoszynie (1920/21) i Borze (1921/22). Szkoła w Błądzikowie ponownie nie miała szczęścia – Domachowski z końcem grudnia 1922 roku opuścił posadę – stanowisko nauczyciela do wakacji letnich znowu wakowało. Z nowym rokiem szkolnym do Błądzikowa przybył Alfons Elwertowski, pracujący do tej pory w Borze.
Odnotowujemy, iż w tym czasie lekcji robót ręcznych dla dziewcząt udzielała Otylia Piontkówna, w ilości 8 lekcji w miesiącach marcu i kwietniu oraz 13 lekcji w maju i czerwcu.
Elwertowski również nie zabawił tu długo – po roku pracy w Błądzikowie został przeniesiony do szkoły w Smolnie. Na jego miejsce, Kurator Okręgu Szkolnego Pomorskiego w Toruniu dr Riemera, skierował do Błądzikowa dekretem Nr 7393/24 II, absolwentkę Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego w Wejherowie, Leokadię Doroszównę Leokadia Doroszówna urodziła się 8 grudnia 1901 roku w Gniewowie w powiecie wejherowskim z ojca Augustyna i matki Anny z domu Grabowska. Po ukończeniu szkoły powszechnej, uczęszczała na kurs dla nauczycielskich sił pomocniczych w Wejherowie, a po jego ukończeniu od 1 października 1920 roku zapisała się do Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Żeńskiego w Wejherowie. Egzamin dojrzałości zdała przed komisją, której przewodniczył ksiądz Roszczynialski, 7 czerwca 1924 roku. Urząd nauczyciela tymczasowego Publicznej Szkoły Powszechnej w Błądzikowie młoda nauczycielka oficjalnie przejeła 2 września 1924 roku, kiedy w obecności Inspektora Szkolnego w Pucku, Bronisława Górnego, oraz przedstawicieli dozoru szkolnego w Błądzikowie Walentego Potrykusa i Franciszka Piepera złożyła, przewidzianą ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 roku, przysięgę urzędniczą. Młodzież szkolna odśpiewała pieśń „Kto się w opiekę” oraz „Boże coś Polskę”. Stosowaną przemowę wygłosił inspektor szkolne, wzywając nauczycielkę „do zbożnej pracy wychowawczej”. Niewiele wiemy o codziennej pracy w błądzikowskiej szkole. Wyglądała ona zapewne podobnie jak wielu innych podobnych w terenie wiejskim. Pewne wiadomości mamy jeżeli chodzi o czytelnictwo czasopism. Otóż szkoła w 1927 roku prenumerowała dwa pisma pedagogiczne – „Przyjaciel szkoły” oraz „Nauczyciel Polski”: z gazet codziennych – „Gazetę Kaszubską” oraz „Słowo Pomorskie”: jeden tygodnik „Bluszcz”: dorywczo nauczycielka wykazywała jeszcze pismo „Szkoła i wiedza”. Obok codziennych obowiązków w szkole w Błądzikowie w lipcu 1925 roku nauczycielka zastępowała chwilowo nieobecnego nauczyciela w sąsiedniej szkole w Rzucewie Jana Glocka. W Rzucewie udzielała wówczas lekcji we wtorki i piątki. Dziś nie ma już w Błądzikowie nikogo, kto chodziłby do tej szkoły. Wśród mieszkańców osady zachowała się jednak pamięć o tamtych czasach. Najstarsi członkowie społeczności błądzikowskiej opowiadają o nauczycielce, która zajmowała pokój u sołtysa Piepera. Stołowała się ona u różnych gospodarzy, każdego dnia u innego zgodnie z przyjętym grafikiem. Dzieci chodziły z nią po wsi i wołały na nią „Tante-pani”. Jak przypominała sowie dawna mieszkanka Błądzikowa, później mieszkanka Rzucewa, pani Eleonora Koss, córka wspomnianego sołtysa Franciszka Piepera, nauczycielka ta nazywała się Kirstein. Leokadia Doroszówna w styczniu 1927 roku zawarła związek małżeński z podsekretarzem Sądu Powiatowego w Pucku Leonem Kirsteinem i to nazwisko zapamiętali mieszkańcy Błądzikowa.
Zamknięcie szkoły
O ile problem z nauczycielem był przejściowy – młode państwo polskie systematycznie kształciło nowe kadry nauczycielskie – to dla istnienia szkoły konieczne są dzieci, które można kształcić. W tym względzie małe Błądzikowo rozwojowe nie było.
Tabela przedstawia ilość dzieci w Błądzikowie od 1920 do 1927 roku.
| Rok szkolny | 1920/21 | 1921/22 | 1922/23 | 1923/24 | 1924/25 | 1925/26 | 1926/27 |
| Rok szkolny | 26 | 21 | 25 | 29 | 24 | 23 | 21 |
Widzimy wyraźnie, iż w początkowym okresie od roku szkolnego 1923/24 stan dzieci był w miarę stabilny. W następnych latach liczba dzieci systematycznie maleje. Tendencja ta była stała i nie rokowała późniejszej poprawy. Na nowy rok szkolny 1927/28 przewidywana liczba dzieci wynosiła 13. Utrzymanie szkoły z taką ilością dzieci stało się nieekonomiczne. Było ono również sprzeczne z ówczesnymi przepisami szkolnymi, które określały najmniejszą liczbę dzieci w obwodzie szkolnym na czterdzieści. W związku z powyższym, gdy los szkoły był przesądzony, rozważano do której placówki należałoby posłać błądzikowskie dzieci. W rachubę wchodziło Rzucewo – przed utworzeniem szkoły w Błądzikowie, tam właśnie uczęszczały miejscowe dzieci. Rzucewo jednak również miało problem z ilością dzieci – w roku szkolnym 1928/29 odnotowujemy w tej szkole 16 dzieci, a więc nawet z dziećmi z Błądzikowa nie można było skompletować wymaganej liczby 40. Zresztą w roku 1934 szkołę tę również zamknięto. Alternatywną dla Rzucewa był Puck. Ostateczną decyzję podjęto na posiedzeniu delegatów miasta Pucka i gminy wiejskiej Błądzikowa w dniu 7 maja 1927 roku. Posiedzeniu temu przewodniczył inspektor szkolny Bronisław Górny, stronę Pucka reprezentowali burmistrz miasta Kamski oraz członek magistratu i rady Szkolnej A. Grabowski, z Błądzikowa obecni byli sołtys Pieper i członek Rady Szkolnej Walenty Potrykus.
Na zebraniu tym powzięto następującą uchwałę: „Projektuję się: Miasto Puck z wybudowaniami, Syberią i Rozgardem oraz Błądzikowem tworzy jeden obwód szkolny. Szkołę w Błądzikowie znosi się ze względów oszczędnościowych i wychowawczych”.
Nauczycielka Kirstein została zwolniona. Szkoła w Pucku była najlepiej zorganizowaną w powiecie. Posiadała osiem pełnowymiarowych sal lekcyjnych. Pracowało w niej wówczas ośmiu nauczycieli i uczęszczało 275 dzieci. Przyjęcie dzieci z Błądzikowa nie stanowiło żadnego organizacyjnego problemu. Powiatowa Rada Szkolna, na posiedzeniu w dniu 20 czerwca 1927 roku, do podjętej uchwały nie wyniosła żadnych zastrzeżeń. Zatwierdzenie scalenia szkoły w Błądzikowie i Pucku dokonało Kuratorium Okręgu Szkolnego szkoły w Błądzikowie i Pucku dokonało Kuratorium Okręgu Szkolnego Pomorskiego w Toruniu pismem Nr I 6883/27 z dnia 19 sierpnia 1927 roku.